98-1-17
بیم آن می‌رود، مزرعه‌دارانی که شرایط لازم را برای تولید نداشته باشند، از صحنه رقابت‌ها به دور بمانند. امروزه اگر از کارشناسان اقتصادی پرس‌وجو کنیم که برای مهار تورم چه باید کرد، پاسخ‌شان کاهش نقدینگی در جامعه، افزایش بهره سپرده‌های بانکی، مهار واسطه‌ها، عبور از تحریم‌ها برای تأمین به موقع مایحتاج مردم و واحدهای تولیدی خواهد بود. در بخش کشاورزی، ضمن آنکه عواملی در تورم مؤثرند، ولی برخی از تولیدکنندگان محصولات کشاورزی توفیق یافته‌اند که با تمهیدات زیر تا حدودی جلوی تورم را بگیرند:
1ـ توانایی ذخیره‌سازی به‌موقع
مواد اولیه موردنیاز در مزرعه
2ـ در اختیار داشتن نیروهای
متخصص و کارساز
3 ـ بهره‌گیری از مدیریت موجه نرم‌افزاری و سخت‌افزاری
4 ـ دسترسی به بازارهای فروش و از بعضی جهات، تولید براساس سفارش و حذف واسطه‌ها و در اختیار داشتن پیش دریافت‌ها از مشتری
5ـ جلب اعتماد بانک‌ها برای دریافت به موقع نقدینگی حسب نیاز
6 ـ به‌کارگیری مکانیزاسیون مناسب حفاظتی و پربار کردن بستر تولید به‌ویژه خاک‌های زراعی
7ـ داشتن راهبردهای مدیریتی برای تولید در کوتاه‌مدت و درازمدت
8 ـ دلخوش نبودن به وعده‌های مسئولان برای دریافت حمایت‌ها
9 ـ توجه به کیفیت‌ها و شناساندن آنها با برند خاص به مصرف‌کنندگان
10ـ تولید با حداقل مصرف آب، چرا که در آینده نه چندان دور اگر بهره‌وری پایین باشد، قیمت آب شیرین مصرفی برای تولید یک تن محصول، بیش از قیمت خود محصول خواهد بود.
شاید فراهم آوردن این شرایط برای بسیاری از مزرعه‌داران ممکن نباشد و کشاورزان با چنگ و دندان به تولید با هر قیمت تمام شده‌ای، ادامه دهند؛ ولی در آینده نه چندان دور، بدون داشتن تمام این شرایط، نمی‌توان به تولید ادامه داد، زیرا عوامل تولید حتی اقلیم، هوا و خاک (هرچند سفت و سخت) برای اقتصاد کشورمان در جهت تأمین غذای 200 میلیون نفر ایرانی، ارزش حیاتی دارد.
بنابراین دانشگاه‌ها باید گذشته‌ها را فراموش کنند و حداقل از این به بعد، فارغ‌التحصیلانی را وارد بازارکار نمایند که کارآیی‌شان بسیار بیشتر از گذشته و حال باشد. اساتید و دانشجویان نیز باید با مزرعه‌داران (با همین شرایط فعلی و آینده ایده‌آل) آشناتر شوند، در غیر این صورت تعداد فارغ‌التحصیلان بیکار همچنان روبه افزایش خواهد رفت.