در دومین پنجشنبه بهمن ماه سال جارى در فرصت پیش آمده و بنابر اطلاع رسانى رسانه ملى، از نمایشگاه
مواد غذایى در محل کانون پرورش فکرى کودکان واقع در خیابان حجاب بازدید کردیم. باور کردنى نبود، ولى انبوهى
از بازدید کنندگان در این نمایشگاه حضور داشتند که به تدریج در حال افزایش تعداد بودند. از همان ابتدا به
فروشندگان مواد غذایى که بیشتر خان مهاى محترم، با محبت و در عین حال با روابط عمومى نسبتاً بالا
ولى حراف بودند، ما را به خرید مواد غذایى از غرفه خود تشویق مى کردند.
انواع شیرینى جات، تنقلات، آب میوه هاى تازه داخل ظروف پلاستیکى، خشکبار و ترکیباتى از تعدادى مواد اولیه
مغذى با تلقین به اینکه این مواد غذاى دواى بسیارى از دردها هستند، عرقیجات با تعاریفى از سوى فروشندگان
آن ها که اکثراً از جزییات علمى آن ها بى خبر بودند و انواع حلوا ارده هاى به رنگ هاى مختلف با شرح خواص
آن ها که اکثراً با شک و تردید ادعا مى کردند که این مواد فاقد شکر و مواد قندى مضر هستند،
در حالى که از این محتواى مواد قندى که منظورشان قاعدتاً مى بایستى »فروکتوزها « به جاى »گلوکزها « مى بود،
ولى آن ها از جزئیات کیفیت ها و مواد متشکله آنها اطلاعاتى نداشتند، تا به بازدید کنندگان عرضه کنند.
* فقدان اطلاعات نوشتارى
از شگفت ىهاى این به اصطلاح نمایشگاه سلامت و ارگانیک، فقدان هر نوع به اصطلاح بروشور و کاتالوگ
یا در واقع اطلاعات نوشتارى حاوى خواص و ویژگ ىهاى مواد غذایى قابل عرضه توسط غرفه داران بود و بعضى از آنها
حتى کارت معرفى صاحب غرفه و تولید کننده را نیز در اختیار نداشتند! شگفتى دیگر اینکه، بیش از 90 درصد
شرکت کنندگان در این نمایشگاه، از تولید کننده مواد غذایى بى خبر از ساختارهاى علمى و تخصصى بودند و از این
تعداد نیز عد هاى در منازل و کارگا ههاى خصوصى و بدون هیچ گونه نظارتى، اقدام به تولید به صورت سنتى کرده
بودند و بقیه شرکت کننده ها نیز اقدام به خرید شیرینى جات، عرقیجات، انواع عسل از کیلوئى
220 هزار تا 800 هزار تومان، تنقلات و امثالهم به نمایش گذاشته بودند و غرفه داران فقط بیشتر تخصصهاى
فروشندگى داشتند و از اینکه چه تضمین هایى را براى دارا بودن سلامت و ارگانیک بودن
این مواد باید ارائه مى دادند خبرى نداشتند.
* بدون تضمین هاى سلامت
ولى فرق این نمایشگاه با فروشگاه ها و بقالى ها در این بود که اگر مردم از اینجا خرید مى کنند و مشکل آلودگى
و یا خلاف واقعی تهاى عنوان شده در روى محصولاتشان قسم یاد کرده، پیش مى آمد، نمایشگاه در 15 بهمن ماه
به پایان رسید و هیچ کدام از غرفه داران نیز مسئولیتى در مورد فروش یا خرید و سلامت مواد فروخته شده نداشتند
ولى شگفتى بعدى اینکه، از برگزار کننده این نمایشگاه نیز اطاق، غرفه یا مسئولى سیار در این نمایشگاه مشاهده
نمى شد تا به این پرسش پاسخ دهد:
سلامت مواد غذایى عرضه شده در این نمایشگاه را چه کارشناسانى با کدام تضمین ها به فضاى تعریف شده از قبل
اجازه ورود دادند و چرا در تمام غرفه ها که بازدید کردیم، حتى براى نمونه هیچ کدام علامت سیب سلامت، استاندارد،
تائید ارگانیک بودن توسط ممیزهاى معتبر و رسمى مشاهده ننمودیم.
* نقش مراجع مسئول
نقش وزارت بهداشت و درمان را در این نمایشگاه بسیار خالى دیدیم، اگرچه داروهاى وارداتى مى توانند
تضمینى براى بازدید کنندگانى از این گونه نمایشگاه ها باشند که بدون دریافت مشورت از یک کارشناس
اعزامى از سوى این وزارتخانه، اقدام به خرید هر نوع مواد غذایى عرضه شده توسط فروشندگان باشند
که جملگى خود طبابت مى کردند و دردها را مى شمردندو تنقلات و شکلات ها و برخى شیرینى هاى
من درآوردى خود را دواى همه ى دردها معرفى مى کردند!
وزارت بهداشت و درمان، رسالت پیشگیرى از بیمارى ها را ندارد که در برگزارى
نمایشگاه هاى این چنینى، هیچ گونه رسالت مشورتى را نداشته است!
چرا باید رسانه ى ملى ، نمایشگاهى را براى عرضه مواد غذایى تبلیغ کند که از کیفیت،
سلامت، استاندارد موادغذایى ناشناخته عرضه شده در این نمایشگاه خبرى نداشته باشد
هر ساله از این نمایشگاه ها و از این وعده ها داده شده اما افسوس که هیچکدام از صحبت ها عملی نشده و نخواهد شد
آیا بهتر نیست به جای تحلیل راه کار هایی عملی ارائه دهید؟
آیا تنها با تحلیل های جنجالی به زیبایی ها خواهیم رسید؟
موفقیت در این نیست که چه چیزی در پیش رو داریم، موفقیت در این است که چه چیزی در پشت سر به جا می‌گذاریم.
ای کاش به پشت سرمان نگاه میکردیم….
تشکر بابت مطلب مفیدتون ، کشاورزی نبض زندگی هست ، اگر این صنعتی که رو به نابودی هست نجات پیدا نکنه میبایست منتظر روز های بسیار وحشتناکی بود