کاهش شخم، یعنی کاهش هزینه‌‌های زراعت با صرفه جوئی در انرژی و مصرف آب

98-12-16

در نمایشگاه کشاورزی مشهد مقدس تاکید شد:

با توجه به روند کنونی افزایش جمعیت و ثابت بودن زمین‌‌ها و منابع کشاورزی، امنیت غذایی همچنان به عنوان یکی از اولویت‌‌های بشر مطرح بوده و استفاده از فناوری‌‌های نوین برای افزایش بهره‌وری به عنوان یکی از راه‌حل‌‌ها در نظر گرفته شده است. به همین روی افزایش تولید در واحد سطح با استفاده از روش‌‌های جدید کشت، صرفه‌جویی در هزینه‌‌ها و سایر اقدامات برای پایداری تولید از مسائل مطروحه در کشاورزی می‌‌باشد.

آب و خاک دو عنصر مهم و کلیدی در افزایش تولید هستند و با توجه به خشکسالی‌‌های پی‌در‌پی در سال‌‌های اخیر و عمیق‌تر شدن چاه‌‌ها از یکسو، کشاورزی را با بحران آب روبه‌رو ساخته‌اند و از سوی دیگر به طور متناوب ، مقداری نمک را وارد خاک‌‌های سطحی کرده‌اند، که نتیجه تدریجی آن، شوری خاک و کاهش بهره‌وری است.

به علاوه، خاک‌‌های مرغوب سطحی به علت فرسایش ناشی از طوفان و گردبادها  به حداقل خود رسیده‌اند و طبعاً شخم زدن نیز می‌‌تواند روند فرسایش را سرعت بخشد. به علاوه ممانعت از مصرف بیشتر سوخت و بهینه‌سازی استانداردهای استفاده از آن، موجب جلوگیری از هدر رفتن سرمایه‌‌ها در ماشین‌آلات و کاهش چشمگیر مصرف انرژی می‌‌گردد، میزان دی‌اکسید کربن تولیدی ناشی از ماشین‌آلات کشاورزی نیز کاهش پیدا می‌‌کند و محیط زیست پاک‌تری را به ارمغان می‌‌آورد.

از اینرو، بهبود وضعیت خاک به عنوان یکی از عناصر کلیدی کشت، مورد مطالعه و توجه قرار گرفته است. از دهه 1970 به بعد، توجه به خاک و جلوگیری از تردد زیاد تراکتور و سایر ادوات کشاورزی در دستور کار فعالان قرار گرفته و ساخت ماشین‌آلات کشاورزی برای کاشت بدون شخم رواج بیشتری یافته تا از فرسایش خاک جلوگیری کرده، موجب حفظ رطوبت خاک، ایجاد تخلخل در لایه‌‌های سطحی و تا حدی تنظیم درجه حرارت مناسب و نگهداری بیشتر آب ‌‌گردد که صرفه‌جویی را نیز به همراه داشته باشد، ولی اینکه چرا هنوز سالانه بیش از 15 هزار دستگاه گاو آهن تولید و به فروش می رسد و به دنبال آن دیسک ، نهرکن ، فاروئر ، ماله ، کود پاش های سانتریفوژ و سایر ادوات بیش خاکورز را برای کاشت یک محصول ، در حدود 90 درصد اراضی آبی و دیم ، با تراکتور در زمین می کشانند ، پرسشی است که از برنامه ریزان، مروجان، ناظران و مدعیان توسعه پایدار کشاورزی داریم.