دولت تدبیر و امید در سپردن امانت‌ها به مسئولان زیرمجموعه جدید، دریافت مشاوره از بخش خصوصی صاحب فکر را از قلم انداخته است
سال‌هاست که این سئوال از سوی خوانندگان مجله کشاورز نزد هیأت تحریریه مطرح شده است که بخش دولتی از جمله کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی تا به حال تا چه اندازه‌ای سعی کرده‌اند که اطلاعات خود را از طریق این نشریه علمی تبادل کنند و چه تعداد جلسات کارشناسی با این نشریه علمی 41 سال تجربه اندوخته، برگزار کنند.
در خبرها بارها آمده است که مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس به سفرهای خارجی رفته‌اند و مدیران مجله کشاورز نیز در سال‌های گذشته، چند بار در سال در کنگره‌ها و نمایشگاه‌های تخصصی بین‌المللی شرکت کرده و تجربیاتی برای کشورمان اندوخته و بسیاری از آن‌ها را نیز به چاپ رسانده‌اند.
این پرسش نیز مطرح شده که آیا در قبال چاپ این گزارش‌ها، تحلیل‌ها و انتقادها، مقامات ذکر شده واکنشی به این مطالب که اکثرأ شالوده‌های دانش فنی کاربردی آینده‌ساز دارند، به خرج داده‌اند؟
در جواب به این علاقه‌مندان، کنجکاوان و دل‌نگران‌ها که در بین آن‌ها تعداد زیادی از سرمایه‌گذاران و اجراءکنندگان طرح‌های کشاورزی نیز وجود دارند؛ کسانی که جویای دست‌یابی به راهبردهای پایدار و اعتمادسازی‌ها و در واقع سکان‌داران همیشگی بخش هستند، پاسخ‌های ما چنین بوده است:
1ـ بسیاری از مسئولان در مجلس و بخش دولتی یا عادت ندارند یا اطلاعات خود را برتر از اندوخته‌های دیگران به حساب می‌آورند و حتی وظایف نظارتی خود را نیز به حساب نیاورده‌اند!
2ـ بسیاری از مسئولان و نمایندگان، قبل از انتخاب یا انتساب، شعارهای امیدوارکننده‌ای را سر می‌دهند، ولی پس از شروع مسئولیت و قبول امانت‌داری، رفتار دیگری را در پیش می‌گیرند، تا زمانی که اواخر مأموریتشان فرا برسد که در آن هنگام، نسبت به دردمندان مهربان‌تر می‌شوند و احوال‌پرسی هم می‌کنند، ولی در حدود 90 درصد اوقات خدمت خود، حتی از حضور در جلسات و همایش‌های بخش خصوصی سرباز زده و اهل فن ناگزیر می‌شود که عکس‌های مسئولان دعوت‌شده را روی صندلی‌های خالی آن‌ها به تصویر بکشد!
3ـ حتی امروز نیز برخی مسئولان، به ارتباط با تشکل‌های بخش خصوصی بها نمی‌دهند و اگر یک تشکل صنفی کمی پا بگیرد تا بتواند در مقام اعتراض و انتقاد از بخش دولتی برآید و احتمالاً بازنگری‌هایی را برای آن سازمان دولتی در راستای اصلاح روند مدیریتی‌اش ایجاد کند، با دعوت برخی از اعضای آن تشکل و اعطای امتیازاتی به آن‌ها، سعی می‌کنند انسجام آن تشکل را دچار خدشه سازند که نمونه‌های آن نیز بارها تجربه شده است.
4ـ مجلسی‌های قبلی که در این دوره انتخاب نشده‌اند، از طریق ایجاد ارتباط با وزیر و معاونان ایشان، صاحب مسئولیت شده‌اند که شاید هم مانعی نداشته باشد، ولی سپردن امانت‌ها به برخی افرادی که تخصص ویژه‌ای برای دسترسی به دانش فنی یک رشته خاص را ندارند و عدم اطمینان به حفظ امانت‌ها از سوی دیگر، باعث دل‌نگرانی‌هایی شده است؛ با این حال، آنچه امروز باعث کاهش اعتمادها و سرمایه‌گذاری‌ها می‌شود، به نظر می‌رسد که وزیر فرهیخته‌مان برای انتخاب زیرمجموعه جدید خود، شعار تدبیر و امید دولت را فراموش کرده و دریافت مشاوره‌های کارساز از تشکل‌های خدمتگزار را نیز نادیده گرفته است!