پشتوانه توسعه پایدار کشاورزی، فناوری است و در 30 سال گذشته نیز سرمایهگذاری سنگینی به ویژه روی ساخت ماشینها و ادوات کشاورزی در کشورمان صورت گرفته و دولت نیز هزاران میلیارد تومان یارانه و تسهیلات ارزان قیمت را به این صنعت اختصاص داده است.
در بین صنعتگران داخلی، نبوغ خاصی وجود دارد که میتواند پشتوانه ای قوی برای توسعه کشاوری باشد. غیر از ماشینها و ادوات دنباله بند کشاورزی، تجهیزاتی نظیر شیردوشها، شیرسردکنها، بوجاریها، مکندهها، بالابرها، مایحتاج مرغداری و نگهداری دام، تجهیزات شیلاتی، موتور پمپها، وسایل آبیاری و غیره، از رشد و توسعه قابل توجهی برخوردار شده اند؛ تا جایی که امروزه میتوانند ارقام صادراتی ارزآور مناسبی را به عنوان پشتوانه اقتصاد کشاورزی تشکیل دهند.
اگر فکر میکنیم که باید در کارخانههایمان منتظر بمانیم تا خریداران خارجی به سراغمان بیایند، سخت در اشتباهیم. بازارسازی و صادرات قواعدی دارد ؛ بسیاری از کشورهای جهان برای زنده ماندن اقتصادشان رقابت تنگاتنگی با هم دارند.
امروزه هزینههای سفر به کشورها و بازارهای هدف بسیار گران تمام میشود بدین سبب، نقش ایرانیان مقیم خارج کشور، به ویژه بخش اقتصادی سفارت خانههای کشورمان، بیش از پیش اهمیت مییابد. صادرات صنایع کشاورزی میتواند چرخه مثبت اقتصاد کشاورزی را رقم بزند و دولت قادر است از طریق نمایندگیهای فعال خود در کشورهای طرف قرارداد و بازارهای هدف، این بستر را برای بخش خصوصی که چشم انتظار انسجام در صادرات است، فراهم آورد.
اما امروز این پرسش نیز مطرح میشود، آیا سازمان یا مرکزی مانند توسعه مکانیزاسیون در کشورمان وجود دارد که با راهبردهای آیندهساز بتواند با همکاری نمایندگی اقتصادی ایران در بازارهای هدف، بستر صادرات را با تخصیص یارانههای صادراتی، همانگونه که کشورهای دیگر مانند ترکیه، محصولات صنعت کشاورزی خود را به بیش از 70 کشور جهان صادر میکنند،فراهم سازد؛ این مهم متأسفانه توسط متولیان مسئول توسعه پایدار مکانیزاسیون به پشتوانه تولید داخل، به فراموشی سپرده شده و این توسعه بیشتر واردات را ملاک قرار داده که البته باید در زمان خودش نکتهبینی و شفافسازی شود، بخصوص آنکه نیرو محرکههای تمام ساخت با ارز 4200 تومانی و قطعات و یدکی با ارز آزاد محاسبه گردیده، که اهل فن، آن را نوعی سیاست ضد رونق تولید تلقی میکنند!