ای کاش رئیس جمهور و معاون اول می‌‌دانستند…!

ای کاش رئیس جمهور و معاون اول می‌‌دانستند…!

گویا تواضع و سخنان زیبای رئیس جمهور و معاون اول وی را سایر دولتمردان به درستی درک نکرده‌اند!

پیرو سخنرانی رئیس جمهور و اظهار ارادتی که مثل همیشه نسبت به مردم ابراز می‌‌کند، معاون اول ایشان نیز همراهی و همفکری با مردم به‌ویژه تولیدکنندگان را از وظایف و تعهدات دولت برشمرده است.

اما نمی‌توانیم به رئیس جمهور و معاون ایشان زیاد خرده بگیریم، زیرا به آنها ارقام و اعدادی از رشد و توسعه ارائه می‌شود و آن‌‌ها نیز جملگی را مانند نمایندگان مجلس دوازدهم باور می‌‌کنند، غافل از آن که در بخش کشاورزی، هر آن‌چه برای رشد و توسعه ادعا و ارائه می‌‌کنند، گاهی سال‌‌ها طول می‌‌کشد تا نتایج آن حاصل شود.

با این حال ما نیز حق داریم آرزوهایمان را حسرت‌وار به‌صورت «ای کاش» از جانب عاشقان کشاورزی به خودمان مطرح کنیم، تا شاید دولت تدبیر و امید، در انتخاب مشاوران‌شان کمی تجدیدنظر کنند.

اهل فن در این مورد اظهار داشتند که بسیاری از دولت‌مردان نمی‌دانند که بدون دریافت مشاوره از مدیران حوزه‌‌های مختلف، نمی‌توانند موجب توسعه و رشد این بخش شوند.

• ای کاش آن‌‌ها می‌‌دانستند که بسیاری از آمارهای رشد و توسعه، معیارهای قابل قبولی ندارند.

• ای کاش رئیس جمهور می‌‌دانست که بیش از 95 درصد اراضی کشاورزی ما کمتر از 7/0 درصد کربن دارند و آنقدر زیرساخت‌‌های بستر بذر فشرده و سفت شده است که بهره‌وری، فقط با کودهای شیمیایی افزایش می‌یابد. این روند به مفهوم از دست دادن خاک برای نسل کنونی و نسل آینده است و محیط‌زیست نیز تحت تأثیر همین روش، تحت فشار بسیاری قرار گرفته است!

• ای کاش معاون اول رئیس جمهور می‌‌دانستند که اگر کشاورزی محور توسعه اقتصادی کشورمان محسوب می‌‌شود، مکانیزاسیون باید در هسته این محور قرار داشته باشد؛ ولی متأسفانه این هسته، بیمارگونه پیش می‌‌رود (به این معنا که برای کاشت یک محصول، تراکتورها -که بیش از نیمی از آن‌‌ها فرسوده‌اند- باید بیش از 7 مرتبه در مزرعه تردد کنند تا زمین قابل کاشت شود که نتیجه آن تخریب آب و خاک است).

• ای کاش وی می‌‌دانست که از 20 سال پیش تاکنون، کمتر از 100 هزار هکتار زمین‌‌های کشور با روش کشاورزی حفاظتی کشت می‌‌شوند، در حالی که ما برای نجات کشاورزی باید حداقل سالیانه 300 هزار هکتار بر توسعه کشاورزی حفاظتی (به کمک مدیریت بقایای محصول قبلی) بیفزاییم، به خصوص آنکه صنعت‌گران خوش‌فکر، تجهیزات آن را سازگار با اقلیم و مناطق مختلف تدارک دیده‌اند.

• ای کاش برای رئیس جمهور مشخص شود که آن تواضع با برخورد زیرمجموعه‌هایش و تشکّل‌‌های آن، زمین تا آسمان فرق دارد و بخش خصوصی حتی در قالب این تشکّل‌‌ها نیز محلی از اعراب ندارد و فقط برای برخی از مراجعه کنندگان انفرادی سفارش شده، جوابگو است.

• ای کاش رئیس جمهور می‌‌دانست که اگر اعلام کند امروز قصد دارد دعوت جمعی از اهل فن و یک صنف عاشق تولید را قبول کند، یقیناً در آن محفل جایی برای سوزن انداختن وجود نخواهد داشت؛ در غیر این صورت هیچ اعتنایی را نمی‌توان از حضور خرده مدیران نیز متصور شد و این نوع اقتصاد را باید کاملاً دولتی نامید. البته همین روند ادامه دارد و پاسخ دهندگان خود را از بدنه دولت معرفی نمی‌کند.

• ای کاش معاون اول بهتر می‌‌دانست که تولیدکنندگان در این همایش از عدم ثبات می‌‌نالیدند؛ یعنی آن‌‌هایی که آمادگی سرمایه‌‌گذاری در تولید و خدمات را دارند، کسانی هستند که عاشق این سرزمین و کارشان بوده و عقیده دارند که ما نباید از قافله توسعه تکنولوژی جهانی عقب بمانیم.

ای کاش وزیر صمت، یک بار هم که شده در محفل صنعتگران کشاورزی حضور می‌‌یافت تا یاد بگیرند، تعریف تولید یک تراکتور یا وسایل کشاورزی چیست، ابزار و تجهیزات فرسوده تا چه اندازه می‌‌توانند به بخش کشاورزی لطمه وارد سازند؟ همچنین برای او مشخص می‌‌شد که ماشین‌‌ها و تجهیزات سازگار با جیب کشاورز، سازگار با مزرعه و سازگار با فناوری روز دنیا چه تفاوت‌‌هایی دارد و اگر یک کالا بدون رقیب، تولید و عرضه شود، چه آینده‌ای در انتظار صنعت کشاورزی بدون راهبرد است؟

مرداد99-سال41-شماره488-ص9